အင္းစိန္ေထာင္တြင္ (၁၉)ႏွစ္ေက်ာ္ အက်ဥ္းက်ခံခဲ့ရၿပီး ၂၃-၉-၂၀၀၈ က လြတ္ေျမာက္လာသည့္ သတင္း စာဆရာႀကီး ဟံသာ၀တီ ဦး၀င္းတင္ႏွင့္ ေခတ္ၿပိဳင္သတင္းေထာက္ ပီတာေအာင္ ဆက္သြယ္ေမးျမန္းခ်က္
(၂၄-၉-၀၈)။ ။
(သတင္း စာဆရာႀကီး ဟံသာ၀တီ ဦး၀င္းတင္သည္ ၁၉၅၃ ခုႏွစ္ (၂၃) ႏွစ္အရြယ္တြင္ အဂၤလိပ္စာေပ၊ ေခတ္သစ္ရာဇ၀င္ႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးသိပၸံ ဘာသာတဲြျဖင့္ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္မွ ၀ိဇၨာဘဲြ႕ရခဲ့သည္။ အသက္ (၁၃) ႏွစ္အရြယ္ ၁၉၄၃ ခုႏွစ္တြင္ “အက်ဳိးေဆာင္” ဂ်ာနယ္တြင္ ၀င္ေရာက္လုပ္ကုိင္ခဲ့ဖူးသည္။ စာေပဗိမာန္၌လည္း လက္ေထာက္ အယ္ဒီတာအျဖစ္ ၁၉၅၀ မွ ၁၉၅၄ ခုႏွစ္ထိ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ေသးသည္။ ၁၉၅၄ မွ ၁၉၅၇ ခုႏွစ္ထိ နယ္သာလန္ (ေဟာ္လန္) ႏုိင္ငံ၊ အမ္စတာဒမ္ၿမိဳ႕၊ ဂ်မ္ဘာတန္ (Jambarton) စာအုပ္ထုတ္ေ၀ေရး ကုမၸဏီတြင္ စာအုပ္ထုတ္ေ၀မႈပညာႏွင့္ စာနယ္ဇင္းပညာဆည္းပူးခြင့္ ရရွိခဲ့သည္။ ၁၉၅၇ ခုႏွစ္ ေၾကးမံုသတင္းစာ စတင္ထူေထာင္စဥ္ကလည္း ေၾကးမံုဦးေသာင္း (ေအာင္ဗလ) ႏွင့္ အတူ ပါ၀င္ခဲ့ၿပီး ေၾကးမံုသတင္းစာ ဦးစီးအယ္ဒီတာအျဖစ္ တာ၀န္ယူခဲ့သည္။ ေၾကးမံုသတင္းစာ ခ်ိပ္ပိတ္ခံရၿပီးေနာက္ ၁၉၆၉ ခုႏွစ္မွ ၁၉၇၈ ခုႏွစ္ထိ မႏၲေလး “ဟံသာ၀တီသတင္းစာ” အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ ျဖစ္ခဲ့သည္။ (ဆရာဇင္လင္း၏ ေဆာင္းပါမွ ေကာက္ႏုတ္ခ်က္)
အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္ေကာ္မတီ၀င္ အတြင္းေရးမႉးအျဖစ္ တာ၀န္ယူခဲ့သူျဖစ္ၿပီး ၁၉၈၉ ခု ဇူလိုင္ (၄) ရက္မွ ၂၀၀၈ ခု စက္တင္ဘာ (၂၃) ရက္အထိ အင္းစိန္ေထာင္၌ (၁၉) ႏွစ္ေက်ာ္ အက်ဥ္းက် ခံခဲ့ရသည္။ ဦး၀င္းတင္သည္ အာဏာရွင္ စစ္အစိုးရကို ႏွလံုးရည္ျဖင့္ ဆန္႔က်င္တိုက္ပြဲ၀င္ရာတြင္ နာမည္ႀကီးၿပီး ဦး၀င္းတင္ေရးသားခဲ့သည့္ “အမ်ားျပည္သူ၊ သေဘာမတူတဲ့၊ အမိန္႔အာဏာဟူသမွ်၊ တာ၀န္အရ ဖီဆန္ၾက” ဟူေသာေဆာင္ပုဒ္မွာ လူသိမ်ားသည္။ ဆရာဦး၀င္းတင္အား အႏွစ္ ၂၀ နီးပါးေနခဲ့ရသည့္ ေထာင္တြင္းကာလမ်ား ကုိ မည္သည့္ ယုံၾကည္ခ်က္မ်ားျဖင့္ ျဖတ္သန္းခဲ့ေၾကာင္း ေခတ္ၿပိဳင္သတင္းေထာက္ ပီတာေအာင္က ေမးျမန္းရာ ဆရာ ဦး၀င္းတင္က ယခုကဲ့သို႔ စတင္ေျဖၾကားသည္။)
 ေျဖ- အေျခခံကေတာ့ က်ေနာ္ ႏိုင္ငံေရးသမား တေယာက္လို ေနခဲ့တယ္ဗ်။ ဘာလို႔ ႏိုင္ငံေရးသမားလုိ ေနလဲဆိုရင္ က်ေနာ္ေထာင္ထဲ ေရာက္တာက က်ေနာ္က သတင္းစာဆရာ ျဖစ္ေသာ္ျငားလည္း ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေရာက္တာ ျဖစ္ေနတာကို။ ဟုိမွာ ေတြ႕တာလည္း ႏိုင္ငံေရး သမားေတြနဲ႔ပဲ ေတြ႕တဲ့အခါ က်ေတာ့။ အၿမဲတမ္း က်ေနာ္ သတိထားတာက ႏိုင္ငံေရးပဲဗ်။ ႏိုင္ငံေရးမွာ က်ေနာ္ ဘာနဲ႔ေနလဲ ဆိုေတာ့ စုလႊတ္ေတြ႕ ဆိုတဲ့ မူကို က်ေနာ္ တုိ႔က ကိုင္လုပ္တယ္ဗ်။ စုလႊတ္ေတြ႕ ဆိုတာ ေဒၚစုနဲ႔ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသား အားလံုးကို ႃခြင္းခ်က္မရွိ လႊတ္ေရး၊ လႊတ္ေတာ္ ေခၚယူ က်င္းပေရး၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးပြဲ က်င္းပေရး အဲဒီ (၃) ခ်က္ကို က်ေနာ္က ကိုင္တယ္။ ဒါက ရပ္တည္ခ်က္ ေပါ့ဗ်ာ။ ေနာက္ ေႂကြးေၾကာ္ခ်က္က ဘာလဲဆိုရင္ ေဒၚစုရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္မႈကို ၀န္းရံၾက၊ လႊတ္ေတာ္ကို ၀န္းရံၾက။ အန္အယ္လ္ဒီကို ၀န္းရံၾကဆိုတဲ့ ၀န္းရံေရး (၃) ပါးနဲ႔ က်ေနာ္က တိုက္ေနတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ အဲဒီ ေႂကြးေၾကာ္သံ (၃) ရပ္နဲ႔ပဲလုပ္တယ္။ ဘာလို႔လဲ ဆုိေတာ့ သိပ္မ်ားမ်ားႀကီး စဥ္းစားမေနဘူး။ အမ်ားႀကီးဆို ေ၀းသြားမွာဆိုးတယ္။ က်ေနာ္က ဒီအေျခခံ (၃) ရပ္ကိုကိုင္ၿပီးေတာ့ ဒါကိုမူအေနနဲ႔ကိုင္ၿပီး ဒီကေန သိပ္မေရြ႕ေအာင္လုပ္တာ။
ဒီေန႔ထိ ထြက္ခါနီး ေနာက္ဆံုးပိတ္အထိ မနက္ (၆) ခြဲကေန က်ေနာ့္ကို လႊတ္ဖို႔လာေခၚတာ ညေန (၄) နာရီမွ ထြက္ျဖစ္တယ္။ ဘာလုိ႔လဲဆိုေတာ့ က်ေနာ္က (၄၀၁) ကို လက္မခံဘူး။ အိုနာက်ဳိးကန္းစီမံခ်က္လို႔ က်ေနာ္ေျပာ တဲ့ က်န္းမာေရးအေၾကာင္းျပခ်က္၊ အသက္ႀကီးတာအေၾကာင္းျပခ်က္၊ ဒါေတြကို က်ေနာ္လက္မခံဘူး။ အဲဒါေတြျငင္းရၿပီး ေနာက္ဆံုးပိတ္က်ေတာ့ ေထာင္ကအ၀တ္အစားနဲ႔ပဲ က်ေနာ္ထြက္လာခဲ့တာ။
ပစၥည္းလည္း က်ေနာ္မယူဘူး ဘာညာဆိုေတာ့ သူတုိ႔ေတြ အကုန္လံုး ထုပ္ပိုးၿပီးေတာ့ လာၿပီးေတာ့ ပစၥည္းေတြ ဘာေတြ လာပို႔သြားတယ္။ လက္မွတ္မထိုးတာက ဒီႏွစ္ က်ေနာ္ ေဆး႐ံုတက္ေနတုန္းအခ်ိန္တုန္းကလည္း က်ေနာ့္ကို လာၿပီးေတာ့ လက္မွတ္ထိုးခိုင္းဖူးတယ္။ က်ေနာ္ျငင္းခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါတင္မဟုတ္ဘူး ၁၉၉၀ တုန္းက က်ေနာ့္ကို ေထာက္လွမ္းေရးက က်ေနာ္ ေထာင္ထဲကို၀င္ၿပီး တႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလးရွိေသးတယ္ က်ေနာ့္ကို လက္မွတ္လာထိုးခိုင္းတယ္။ အဲဒီတုန္းကတည္းက ျငင္းခဲ့တဲ့ဟာ။ ဒါက်ေနာ္လံုး၀ လက္မခံတဲ့ဟာ။ ေတာင္းဆို ခ်က္ကေတာ့ စုလႊတ္ေတြ႕ထဲမွာပါတဲ့ ေဒၚစုနဲ႔တကြႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြအားလံုးကို လႊတ္ေပး။ ဒါပဲ။ ဒါနဲ႔ ရပ္တည္ခဲ့တာ ဒီလိုနဲ႔ပဲ က်ေနာ္အႏွစ္ (၂၀) ၾကာခဲ့တာ။
ေမး- အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ မစၥတာပီညဲ႐ိုးတို႔လို႔ ကုလသမဂၢ လူ႔အခြင့္အေရးကိုယ္စားလွယ္ေတြ လာေရာက္ ေတြ႕ဆံုမႈဟာ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြအတြက္ ဘယ္လို အက်ဳိးရလဒ္မ်ဳိးေတြ ျဖစ္ေစခဲ့ပါသလဲ။
ေျဖ- သူတုိ႔နဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ အမ်ဳိးစံုေျပာၾကတာေပါ့ဗ်ာ။ ေျပာတာေတာ့ မွားတယ္မွန္တယ္ က်ေနာ္၀င္ မေျပာခ်င္ဘူး။ ဒါႏိုင္ငံတခုလံုးမွာရွိတဲ့ လူ႔အခြင့္အေရးကိစၥေတြကို သူတုိ႔လုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္မႈ ဘယ္ေလာက္ အထိ ထိေရာက္တယ္၊ မထိေရာက္တယ္ အေပၚမွာမူတည္ၿပီးေတာ့ သူတို႔ဘာသူတို႔ ေ၀ဖန္ၾကတယ္၊ ခ်ီးမြမ္းၾက တယ္။ ေထာင္ထဲမွာေတာ့ မစၥတာပီညဲ႐ိုးတုိ႔က အမ်ားႀကီးလုပ္ေပးသြားႏိုင္တယ္လုိ႔ေတာ့ က်ေနာ္ယူဆတယ္။ ဘာလုိ႔ဆိုေတာ့ ေထာင္ထဲမွာက က်ေနာ္တုိ႔မွာ ထမင္းမစားရဘူး။ ထမင္းေဂၚေလး တေဂၚပဲေႂကြးတယ္။ ထမင္းတေဂၚထက္ ပိုေတာင္းရင္ မ၀လို႔ အလုပ္သမားေတြဗ်ာ၊ လယ္သမားေတြဗ်ာ၊ ေထာင္က်ေနတဲ့ ႐ိုး႐ိုးတန္းတန္းလူေတြ အဲဒီလူေတြက ထမင္းမ၀လို႔ထပ္ၿပီး ထမင္းနည္းနည္းေပးပါဆို တုတ္နဲ႔႐ိုက္တယ္ဗ်။ က်ေနာ့္မ်က္စိနဲ႔ျမင္တာ။ အဲဒါေၾကာင့္ ၁၉၉၅ မွာ ကုလသမဂၢကို စာေရးတဲ့အထဲမွာ ထမင္း၀ေအာင္ေႂကြးဖုိ႔ပါ တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ အဲဒီကိစၥကို က်ေနာ္တို႔က အၿမဲတမ္းတိုက္တယ္။ ထမင္းေတာ့၀ေအာင္ေႂကြးပါ ခင္ဗ်ားတု႔ိ ဆိုၿပီး။ ဆိုေတာ့ မစၥတာပီညဲ႐ိုးတို႔ကလည္း အဲဒါကို ေတာ္ေတာ္ေလး တြန္းတယ္။ တြန္းေတာ့ ၂၀၀၂ ခု ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ေလာက္ၾကေတာ့ ေထာင္ထဲမွာ ဘာေရးထားလဲဆိုေတာ့ နံရံမွာ စာေရးထားတယ္။ ပံုစံမလို အ၀စား
ဆုိတဲ့ဟာ။ အဲဒါ က်ေနာ္တို႔တိုက္တာ ၁၉၉၅ မွာတုိက္တာ။ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ (၇) ႏွစ္ (၈) ႏွစ္ ေလာက္ၾကာတဲ့ အခါမွာ ဒီေတာင္းဆိုခ်က္ကရတယ္ဗ်။
အခုက်ေနာ္ေထာင္ထဲက ထြက္လာတဲ့အခါက်ေတာ့ အဲဒါနံရံမွာေရးထားေတာ့ က်ေနာ္ကားေပၚက ေနၾကည့္ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္နဲ႔ပါလာတဲ့ အရာရွိေတြကိုျပေသးတယ္။ အဲေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ ေထာင္ထဲမွာေနတုန္းမွာ ဘာမ်ားအသံုးက်ခဲ့သလဲလို႔ က်ေနာ့္ကိုေမးရင္ ဒီတိုက္ပြဲမွာ က်ေနာ္ပါခဲ့တယ္၊ ထမင္း၀ေအာင္ေႂကြးဖို႔ နံရံမွာေတာင္ေရးထားရတယ္။ အဲဒါက မစၥတာပီညဲ႐ိုးက အမ်ားႀကီးပါခဲ့တယ္။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕တိုက္ပြဲကို အမ်ားႀကီးကူခဲ့တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ထမင္း၀ေအာင္စားရတဲ့အထဲမွာ မစၥတာပီညဲ႐ိုးတို႔ လုပ္ရပ္ေတြပါတယ္။
ေမး- ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ ဇြန္လမွာ ဆရာႀကီးကို ေထာင္အာဏာပိုင္ေတြက ျပန္လႊတ္ေပးမယ္ဆိုၿပီး ေထာင္ဘူး၀ထိ ထုတ္ၿပီးကာမွ ျပန္ၿပီး အက်ဥ္းခ်ထားခဲ့တာ ဘာေၾကာင့္ပါလဲ။ ရွင္းျပေပးေစခ်င္ပါတယ္။
ေျဖ- ဒီလိုရွိတယ္ဗ်။ က်ေနာ့္ကို သာမန္အားျဖင့္ဆိုရင္ ေထာင္ အႏွစ္ (၂၀) ခ်ထားလုိ႔မရဘူးဗ်။ ေထာင္က (၁)ႏွစ္ ကို (၃) လေလာက္ ေလ်ာ့ရက္ရတယ္ဗ်။ က်ေနာ္က အႏွစ္ (၂၀) က်ေတာ့ (၁၆) ႏွစ္ဆိုရင္ သာမန္အားျဖင့္ လြတ္ရမယ္ဗ်။ အဲ့ေတာ့ က်ေနာ့္ကိုလာၿပီး ပစၥည္းသိမ္းပါ လႊတ္ေပးမယ္ဆိုေတာ့ က်ေနာ္သံသယျဖစ္တယ္။ က်ေနာ္ေျပာတယ္ ဟုတ္မွဟုတ္ရဲ႕လားဗ်ာ။ ဟုတ္ပါတယ္ဆိုေတာ့ က်ေနာ္လိုက္သြားတယ္။ ႏွစ္ေစ့လုိ႔ လႊတ္တယ္လို႔ က်ေနာ္ကထင္တာေပါ့ဗ်ာ။ က်ေနာ္က (၁၆) ႏွစ္ကိုဗ်။ (၁၆) ႏွစ္ဆိုေတာ့ က်ေနာ္လြတ္ၿပီေလ။
အဲေတာ့ က်ေနာ္လိုက္သြားတယ္။ ဟိုေရာက္ေတာ့ လူ (၁၀၀) ေလာက္မွာ က်ေနာ္က ေနာက္နားမွာထိုင္ေနတာ အတင္းေခၚၿပီးေတာ့ ေရွ႕ကိုတင္တယ္။ က်ေနာ္နာမည္လည္း ထုတ္ေျပာတယ္။ ဆရာဦး၀င္းတင္ ဘာညာေပါ့ဗ်ာ ေလွ်ာက္ေျပာတာေပါ့။ ၫႊန္ခ်ဳပ္က သူလည္း ၀မ္းသာအားရေျပာတာ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ၿပီးလဲၿပီးေရာ ဘာလုပ္လဲဆိုေတာ့ လူ (၁၀) ေယာက္ေနခဲ့ပါတဲ့ ၀န္ႀကီးက ေတြ႕ခ်င္လို႔တဲ့ေျပာတယ္။ အမ်ဳိးသမီး (၂) ေယာက္နဲ႔ အမ်ဳိးသား (၈) ေယာက္။ အဲမွာ က်ေနာ္နဲ႔ အမတ္ (၁) ေယာက္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ကို ထမင္းေႂကြးတယ္။ ၿပီးလဲၿပီးေရာ က်ေနာ့္ကို ေထာင္ထဲျပန္သြင္းထားတယ္ဗ်။
အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ က်ေနာ္ အခုထြက္သလို ကန္႔ကြက္တာေတြ ဘာေတြမလုပ္ခဲ့ဘူး။ က်ေနာ္လြတ္ရက္ေစ့ လုိ႔ လြတ္တာပဲလုိ႔ က်ေနာ္ထင္လုိ႔လုိက္တာတာ။ ဟိုလည္းက်ေရာ မဟုတ္ဘူး ၀န္ႀကီးနဲ႔ေတြ႔မယ္ဆိုၿပီး ၀န္ႀကီးနဲ႔လည္း မေတြ႕ဘူး။ မေတြ႕ဘဲနဲ႔ က်ေနာ့္ကို ေထာင္ထဲျပန္ထည့္ထားတာ။ အဲဒီတုန္းက သူတို႔ ကလိမ္က်တာ။ သို႔မဟုတ္ရင္လည္း လူေတြကို စိတ္ဓာတ္အားျဖင့္ စိတ္ဓာတ္စစ္ဆင္ေရးလုပ္တာေပါ့။
အဲဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ၫႊန္ခ်ဳပ္က က်ေနာ့္ဆီ လာၿပီး ဒီလိုျဖစ္သြားတာနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဦး၀င္းတင္ ဘယ္လို သေဘာထားလဲတဲ့။ က်ေနာ္က ဘယ္လိုမွသေဘာမထားဘူး၊ ခင္ဗ်ားတို႔ ဒီအစိုးရ လိမ္ေနတဲ့ဟာလို႔ဘဲ က်ေနာ္သေဘာထားတယ္လို႔။ ကိစၥမရွိပါဘူးလုိ႔။ ဖဆပလေခတ္တုန္းက ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီး ဗိုလ္ခင္ေမာင္ေလး ကေနၿပီး လူေတြကိုလႊတ္ဖို႔ဆိုတာ ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႕အစည္းကေတာင္းဆိုလို႔၊ ကက္ဘိနက္က ေတာင္းဆိုလုိ႔၊ သူက ေထာင္သားေတြကို ဘူးကိုလႊတ္တယ္၊ လႊတ္၀ရမ္းေပးတယ္။ ေထာင္သားေတြက လက္မွတ္ ထိုးၿပီးတာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္တည္း ဖမ္း၀ရမ္းကိုျပန္ေပးၿပီး ေထာင္ထဲျပန္သြင္းတယ္။ အဲဒါကို က်ေနာ္တို႔ ၁၉၅၀ ေက်ာ္ေက်ာ္ တုန္းကဆိုရင္ သတင္းစာေလာကမွာ ခင္ေမာင္ေလး ကာလနာတိုက္တယ္လို႔ေခၚတယ္ဗ်။
အဲေတာ့ က်ေနာ္ကေျပာတယ္။ ဟိုေခတ္ကတည္းက ခင္ေမာင္ေလးကာလနာတိုက္တယ္ဆိုတဲ့စကားကေခတ္ စားခဲ့တယ္။ အခုလည္း က်ေနာ့္ကိုဘယ္သူက ကာလနာတိုက္တယ္ေတာ့မသိဘူး က်ေနာ္ေထာင္ထဲျပန္ ေရာက္တယ္။ ဆိုေတာ့ က်ေနာ္ဘာသေဘာထားမွမရွိပါဘူး။ ခင္ဗ်ားတို႔ က်ေနာ့္ကို ေထာင္ထဲမွာ တသက္လံုး ထားလည္း ေနမွာပဲ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တသက္လံုးတိုက္ေနမွာပဲ။ မူအရလည္းမလုပ္ဘူး၊ စည္းနဲ႔ကမ္းနဲ႔လည္း မလုပ္ဘူး။ ဥပေဒအရလည္းမလုပ္ဘူးလို႔ ဒါ က်ေနာ္ၫႊန္ခ်ဳပ္ကိုေျပာတယ္။ ၫႊန္္ခ်ဳပ္ အဲဒီတုန္းက က်ေနာ့္ကို လာေတြ႕တယ္၊ ေထာင္ကေနျပန္ပို႔ၿပီး ေနာက္တရက္ျခားမွာ။
ခုတခါက်တဲ့အခါကေတာ့ ဒီတခါလာထုတ္တဲ့အခါက်ေတာ့ က်ေနာ္လက္ခံေတာ့ဘူး။ (၄၀၁) လည္း က်ေနာ္လက္မခံဘူး။ အိုနာက်ဳိးကန္းစီမံကိန္းလုိ႔ေခၚတဲ့ က်န္းမာေရးတုိ႔၊ အသက္ႀကီးတာတို႔၊ က်ေနာ္ လက္မခံဘူး။ က်ေနာ္မလုိက္ဘူးဆိုၿပီး (၆) နာရီခဲြကတည္းက စၿပီး က်ေနာ္ျငင္းတာ ညေန (၄) နာရီမွ ထြက္ရတယ္။ က်ေနာ္က ေထာင္အ၀တ္အစားပဲ၀တ္ၿပီးေတာ့ မခၽြတ္ႏိုင္ဘူးဆိုေတာ့ ေထာင္ကဟာတဲ့ ေထာင္ကပစၥည္းဆို ခင္ဗ်ားတုိ႔ ခၽြတ္ယူ က်ဳပ္ကိုယ္တုံးလံုးနဲ႔ထြက္မယ္ဆိုေတာ့။ ဟာအဲလိုလည္း မလုပ္ပါဘူးတဲ့။ က်ေနာ့္ပစၥည္းလည္း က်ေနာ္မစစ္ဘူးဆိုေတာ့ က်ေနာ့္ပစၥည္းေတြ သူတို႔ ဘာသူတို႔သိမ္းၿပီး က်ေနာ့္ကို ျပန္ပို႔ေပးတယ္။
ေမး- အက်ဥ္းေထာင္တြင္းမွာေနတုန္းကာလမွာ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားတေယာက္အေနနဲ႔ စာအုပ္စာ တမ္းဖတ္႐ႈခြင့္အပါအ၀င္ အျခားရသင့္ရထုိက္တဲ့ ရပိုင္ခြင့္ေတြ ရရွိခဲ့ပါသလား။
ေျဖ- ရွိတယ္ဗ်။ ဟိုတုန္းက က်ေနာ္တုိ႔ လူငယ္ေတြေပါ့ဗ်ာ ေတာင္းဆိုခ်က္ (၈) ခ်က္ရွိတယ္ဗ်။ ေရး၊ ဖတ္၊ က်န္း ဘာ၊ အား၊ လည္၊ ေထာင္၀င္စာ၊ ခ်က္စား (၈) ခ်က္ ေတာင္းတယ္။ အဲဒါေလးက က်ေနာ္တို႔ထဲက မိုးေဇာ္ဦးဆို တာ ကဗ်ာေလးစပ္ၿပီးေတာ့ အဲကဗ်ာေလးက ဖတ္ရလြယ္ၿပီး မွတ္ရလြယ္ေနတာေပါ့။ အဲဒီတုန္းကတည္းက စာေရးစာဖတ္ခြင့္ေတာင္းခဲ့တာဗ်။ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ေလာက္ကတည္းက မရဘူးဗ်။ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ေက်ာ္မွ က်ေနာ္တုိ႔ကို ဘာသာေရးစာအုပ္ဖတ္ခြင့္ေပးတယ္ ၂၀၀၁ ခုေလာက္မွာ။ လြန္ခဲ့တဲ့ (၂) ႏွစ္ေလာက္ကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ကို စၿပီး သတင္းစာေပးတယ္ အစိုးရသတင္းစာ။ ၿပီးခဲ့တဲ့ တႏွစ္ေလာက္ကစၿပီး ဂ်ာနယ္ေတြ ဘာေတြဖတ္ရတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ကေတာ့ စာပဲဖတ္ေနရတာေပါ့။ ေရြးေတာ့မဖတ္ႏိုင္ဘူးေပါ့။ ေရာက္တဲ့ဟာ ဖတ္ရေတာ့ေပါ့။
ေမး- ေထာင္ကျပန္လြတ္လာၿပီဆုိေတာ့ ေရွ႕ဆက္ ဘ၀ကိုဘယ္လုိျဖတ္သန္းမလဲ။ အန္အယ္လ္ဒီပါတီမွာျပန္ၿပီး တာ၀န္ယူသြားမလား။ ဘယ္လိုဆက္လုပ္ဖုိ႔ အစီအစဥ္ရွိပါသလဲ။
ေျဖ- အဲဒါနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ က်ေနာ္တိုတိုေလးေျပာခ်င္တာက (၁) ကေတာ့ ဘာလဲဆိုရင္ က်ေနာ္က ႏိုင္ငံေရးကိုလုပ္ဦးမွာ။ က်ေနာ္၀တၱရားရွိတယ္ဗ်။ ေထာင္ထဲမွာလည္း အၿမဲတမ္းေျပာတယ္။ က်ေနာ္တို႔မွာ လုပ္ႏိုင္တယ္။ က်ေနာ္တို႔မွာအစြမ္းအစရွိတယ္။ လုပ္ဖုိ႔လူေတြရွိတယ္။ လုပ္ဖုိ႔အင္အားရွိတယ္။ ဒီလုိဟာေတြ က်ေနာ္မေျပာဘူး။ က်ေနာ္အသက္လည္းႀကီးၿပီဗ်ာ။ လုပ္ႏိုင္သေလာက္ကေတာ့ က်ေနာ္လုပ္မယ္။ စစ္မွန္ေသာ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေရးအတြက္လုပ္မယ္။ လုပ္ရမယ္ က်ေနာ့္မွာ၀တၱရားရွိတယ္။ အန္အယ္လ္ဒီထဲ ၀င္လုပ္ေရး မလုပ္ေရးဆိုတာကေတာ့ သူတုိ႔ကို အစိုးရကေန ၫႊန္ၾကားတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ကတည္းက ေဒၚစုတို႔၊ ဦးၾကည္ေမာင္တို႔၊ ဦးတင္ဦးတုိ႔၊ က်ေနာ္တို႔ကို ထုတ္ၿပီးသားဗ်။ အဲဒါကို က်ေနာ္ အန္အယ္လ္ဒီထဲျပန္ လုပ္ႏိုင္လား၊ မလုပ္ႏိုင္လား က်ေနာ္မသိဘူး။ လုပ္လို႔ရသည္ျဖစ္ေစ၊ မရသည္ျဖစ္ေစ က်ေနာ္ကေတာ့ ဒီမိုကေရစီေရး အတြက္ေတာ့ လုပ္မွာပဲ။ ပါတီ၀င္ျဖစ္ျဖစ္၊ ပါတီ၀င္မျဖစ္ျဖစ္။
သုိ႔ေသာ္ အန္အယ္လ္ဒီနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အန္အယ္လ္ဒီဟာ ဒီေန႔ရပ္တည္ခ်က္နဲ႔ပတ္သက္လို႔ အန္အယ္လ္ဒီဟာ အေတာ္အတန္ေကာင္းတယ္၊ အေတာ္အတန္တိုးတက္တယ္၊ အေတာ္အတန္မွန္တယ္လုိ႔ ယူဆတဲ့အတြက္ အန္အယ္လ္ဒီဘက္ေတာ့ က်ေနာ္ရပ္ေနမွာပဲ။ အကယ္၍ အန္အယ္္လ္ဒီဟာ ခၽြတ္ေခ်ာ္ေနရင္လည္း က်ေနာ္ အန္အယ္လ္ဒီဘက္ကရပ္ၿပီးေတာ့ အန္အယ္လ္ဒီကိုဆက္ၿပီးေတာ့ ေနေနမွာပဲ။ မွားေတာင္မွ ျပင္ယူမယ္ဗ်ာ။ ကိုယ့္ကိုအကပ္မခံလည္း အတင္းကပ္မွာပဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အန္အယ္လ္ဒီဟာ အားပဲ၊ အန္အယ္လ္ဒီဟာ ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႕အစည္း၊ ဒီအဖြဲ႕အစည္းဟာ မပ်က္သုဥ္းေကာင္းဘူးလို႔ က်ေနာ္ယူဆတယ္။
ေနာက္တခုက က်န္တဲ့အဖြဲ႕အစည္းမ်ားနဲ႔ လက္တြဲေရး၊ စုစည္းေရးကို က်ေနာ္ ႀကိဳးစားလုပ္မယ္။
က်ေနာ္လုပ္မယ့္ဟာ ခ်ဳပ္လုိက္ရင္ ဒီမိုကေရစီေရးအတြက္ က်ေနာ္အဓိကထားၿပီး လုပ္မယ္။ (၂) က အန္အယ္လ္ဒီမွာ စုစည္းေရး၊ အန္အယ္လ္ဒီကို ၀န္းရံေရးအတြက္ က်ေနာ္ဆက္ၿပီးလုပ္မယ္။ ေနာက္တခုက က်န္တဲ့အဖြဲ႕အစည္းမ်ားနဲ႔ လက္တြဲႏိုင္သမွ်လက္တြဲေရး၊ က်န္တဲ့အင္အားစုမ်ားနဲ႔ တူတာျဖစ္ျဖစ္ မတူတာျဖစ္ျဖစ္ တြဲေရး အဲဒါလုပ္မယ္ အဲဒီအတိုင္းသေဘာထားတယ္ ။
အဲလိုသေဘာထားတဲ့အခါမွာ လုပ္ဟန္ကေတာ့ဘာလဲဆိုရင္ အာဏာရွင္စနစ္တို႔၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေ႐ႊတို႔ ဘယ္သူ႔ကိုဘာညာဆိုၿပီး ဒီလိုပုဂၢိဳလ္ေရးကို အဖြဲ႕အစည္းႀကီးကို တိုက္တာမ်ဳိး က်ေနာ္ဘာမွမလုပ္ဘူး။ သူတုိ႔လုပ္ေနတာ စစ္အာဏာယႏၱရားကို က်ေနာ္ ဒါလက္မခံဘူး။ ဒါသူတုိ႔ကို က်ေနာ္သူတုိ႔ကိုလည္း ေျပာခဲ့ၿပီးၿပီ။ ဒီလူေတြ အျပင္ထြက္ၿပီး ႏိုင္ငံေရးလာလုပ္ရင္ က်ေနာ္တုိ႔အထဲလာလုပ္မလား၊ တျခားပါတီမွာလုပ္မလား။ သူတု႔ိအဖြဲ႕အစည္းမွာရွိတဲ့ အဖြဲ႕၀င္ေတြက ေထာက္ခံရင္ သူတုိ႔ဘာသူတုိ႔ ေခါင္းေဆာင္ေတြအျဖစ္ ညိႇႏိႈင္းလုပ္ေပါ့။
သုိ႔ေသာ္ တပ္ကေနၿပီးေတာ့ တိုင္းျပည္ရဲ႕ေပၚမွာ၊ လႊတ္ေတာ္ရဲ႕အေပၚမွာ တိုင္းျပည္ ျပည္သူျပည္သားရဲဲ႕ ဆႏၵအေပၚကေနၿပီးေတာ့ တပ္မေတာ္သည္ ဗမာ့ႏိုင္ငံေရးဦးေဆာင္မႈအခန္းက႑မွာပါရမည္ဆိုတာ က်ေနာ္လက္မခံဘူးဗ်။ အဲလိုလက္မခံတဲ့အတြက္ က်ေနာ္ကေတာ့ ဘယ္လို စကားလံုးသံုးလည္းဆိုေတာ့ စစ္အာဏာ ယႏၱရားကို ဖ်က္သိမ္းပါ။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ဟာ ေထာက္လွမ္းေရးယႏၱရားႀကီးကိုေတာင္ဖ်က္ႏိုင္ခဲ့ရင္ ဘယ္ေလာက္ပ်က္တယ္၊ မပ်က္တယ္ကေတာ့ တပိုင္းေပါ့ဗ်ာ။ တခ်ဳိ႕ေထာက္လွမ္းေရးေတြ ရာထူးႀကီးေတြ လုပ္ကိုင္ေနတာ ဒါထား။
ေထာက္လွမ္းေရး ယႏၱရားပ်က္စီးသြားတဲ့အတြက္ က်ေနာ္တုိ႔တိုင္းျပည္မွာေတာ့ ဘယ္ေလာက္သက္သာသလဲ ေတာ့ က်ေနာ္မသိေသးဘူး။ က်ေနာ္တို႔ ေထာင္ထဲမွာေတာ့ အမ်ားႀကီး သက္သာသြားတယ္။ ေထာက္လွမ္း ေရးေတြက အမ်ဳိးမ်ဳိးႏွိပ္စက္၊ အမ်ဳိးမ်ဳိးညႇဥ္းပန္း၊ အမ်ဳိးမ်ဳိးညစ္လုပ္ခဲ့တယ္ ဒီယႏၱရားက။ အဲဒီလုိပဲ အခုရွိတဲ့ေခါင္းေဆာင္မ်ားက စစ္အာဏာယႏၱရားႀကီးကိုဖ်က္သိမ္းပါ။ အမွတ္ (၆)လိုဟာမ်ဳိး ဖ်က္သိမ္းပါ။ ဒီလိုလုပ္ရင္ အမ်ားႀကီးတိုင္းျပည္ရဲ႕ျပႆနာကို ေျဖရွင္းႏိုင္မယ္။
အဓိက က်ေနာ္လုပ္မယ့္ဟာကေတာ့ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေရးကိုလုပ္မယ္။ ေနာက္တခုက အလုပ္လုပ္မယ့္ဟန္က သေဘာထားက ဘာလဲဆိုရင္ စစ္တပ္မုိ႔လို၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊမိုလို႔၊ ဘာလို႔၊ လူပုဂၢိဳလ္ေတြ က်ေနာ္ ဘယ္သူ႔မွ အျပစ္မတင္ဘူး။ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မ႐ႈတ္ခ်ဘူး၊ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မကန္႔ကြက္ဘူး။ လက္တြဲလုပ္ႏိုင္ ရင္လုပ္မယ္။ ဒါေပမယ့္လုိ႔ ႏိုင္ငံေရးကို ႏိုင္ငံေရးသမားအေနနဲ႔လုပ္ပါ။ စစ္တပ္ကေန စစ္အာဏာယႏၱရားႀကီးကို ဖ်က္သိမ္းပါလို႔ အဲဒီေတာင္းဆိုခ်က္နဲ႔ က်ေနာ္ရပ္မယ္။ ေနာက္တခုက က်ေနာ္စုစည္းႏိုင္သမွ် စုစည္းမယ္။ ဘယ္အဖြဲ႕အစည္းျဖစ္ျဖစ္ အကုန္လံုးကိုလက္တြဲၿပီးေတာ့ လုပ္သြားမယ္။
ေမး- ဆရာႀကီးအေနနဲ႔ အန္အယ္လ္ဒီမွာ ျပန္ၿပီးတာ၀န္ယူမယ္ဆိုရင္ တာ၀န္ျပန္ေပးမွာျဖစ္ၿပီး လက္ခံမယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္တဲ့အေၾကာင္း အန္အယ္လ္ဒီ ေျပာခြင့္ရပုဂၢိဳလ္ ဦးလြင္ကေခတ္ၿပိဳင္ကို ေျပာပါတယ္။ ဆရာႀကီးအေနနဲ႔ ဒီကမ္းလွမ္းမႈအေပၚ ဘယ္လိုသေဘာရပါသလဲ။
ေျဖ- သူတို႔မွာ ဒီသေဘာထားရွိတာကို ႀကိဳဆိုပါတယ္။ ၀မ္းလည္းသာတယ္။ ဒီသေဘာထားမ်ဳိးဟာ က်ေနာ့္အေပၚမွာထားသလို လူတိုင္းအေပၚမွာထားႏိုင္ဖုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ က်ေနာ္တေယာက္တည္းတင္ ဘယ္တာ၀န္ဘာညာ ဒါကအေရးမႀကီးမပါဘူး။ ဒီသေဘာထားက အားလံုးကို ကမ္းလွမ္းမယ္၊ က်ေနာ္တုိ႔ ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြကို စုစည္းႏိုင္သမွ်စုစည္းမယ္ဆိုတဲ့ သေဘာထားရွိရင္အေကာင္းဆံုးပဲ။ ဒါေၾကာင့္မို႔လုိ႔ က်ေနာ္ ဒီသေဘာထားကိုႀကိဳဆိုပါတယ္လုိ႔ေျပာခ်င္တယ္။ ဦးလြင္တို႔ဘက္က ဒီလုိသေဘာထားတာ သိပ္ေကာင္းတဲ့ဟာ၊ သိပ္လည္းမွန္တဲ့ဟာ လုပ္တာမလုပ္တာတို႔၊ ဘာတို႔ဆိုတာတပိုင္း။ ဘာလို႔လုပ္တာမလုပ္တာ တပိုင္းလုိ႔ ေျပာရလည္းဆိုရင္ သူတို႔ေရာ ဘယ္ေလာက္လုပ္ႏိုင္မလဲဆိုတာ ၾကည့္ရဦးမယ္ ဒါတခုေပါ့။
ေနာက္တခုက သူတို႔ေခါင္းေဆာင္မႈရွိေနတဲ့ ေခါင္းေဆာင္မႈကို က်ေနာ္တို႔က ေလွတခုကို မလႈပ္ခ်င္ေတာ့ဘူးဗ်၊ ဒါလည္း ထည့္စဥ္းစားရမယ့္ဟာေပါ့။ ဦးလြင္တုိ႔ေခါင္းေဆာင္ေနတာ မွားယြင္းေနရင္ေတာ့ ၀မ္းသာပါတယ္ဗ်ာ ခင္ဗ်ားတို႔ႂကြပါေတာ့လုိ႔ ေျပာ႐ံုပဲရွိတယ္။ မမွားယြင္းဘူးဗ်။ သူတုိ႔မွန္ေနတယ္လို႔ က်ေနာ္ထင္တယ္။
အခုရပ္တည္ခ်က္ဟာ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္လို႔ က်ေနာ္ထင္တယ္။ အဲလိုဟာမ်ဳိးမွာ က်ေနာ္တုိ႔ ေခါင္းေဆာင္ဖို႔ေနရာက အေရးမႀကီးဘူးဗ်။ က်ေနာ္တို႔ စုစည္းႏိုင္ဖို႔ပဲ။ စုစည္းႏိုင္ဖို႔သေဘာထားကို က်ေနာ္တို႔အျပင္ ဥပမာ ေဒၚျမင့္ျမင့္ခင္တို႔၊ ကို၀ံသတို႔၊ ကိုခ်မ္းေအးတို႔ စသည့္ပုဂၢိဳလ္ေတြအားလံုးကုိ စုစည္းႏိုင္သမွ်စုစည္းဖုိ႔ႀကိဳးစားပါ။ အဲဒီသေဘာထားကို က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႕ျဖန္႕ၾကက္ပါလို႔၊ ျဖန္႔ၾကက္လိမ့္မယ္လုိ႔ က်ေနာ္ေမွ်ာ္လင့္တယ္။ က်ေနာ္တိုက္တြန္းတာမဟုတ္ဘူး က်ေနာ္ေမွ်ာ္လင့္တယ္။ ျဖန္႔ၾကက္ႏုိင္ရင္ အေကာင္းဆုံးပဲလုိ႔ က်ေနာ္ထင္တယ္။ လုပ္ေရးမလုပ္ေရး ဒါအေရးမႀကီးပါဘူး။ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ အန္အယ္လ္ဒီကုိ ၀န္းရံၾကဆိုတဲ့ ေႂကြးေၾကာ္သံကို တေလွ်ာက္လံုးရပ္ေနတဲ့အတြက္ အန္အယ္လ္ဒီကို အၿမဲတမ္းေထာက္ခံၿပီးသား။ ေခါင္းေဆာင္မႈဟာလည္း ဘာပဲေျပာေျပာ ဒီႏွစ္ပိုင္းမွာ သိပ္ကိုမွန္တယ္လို႔ေတာင္ ထင္ပါတယ္။
ေမး- နအဖရဲ႕ ႐ုဒ္မက္ကလြဲၿပီး တျခားေရြးခ်ယ္စရာလမ္းမရွိေတာ့ဘူးဆိုၿပီး၊ ထြက္ေပါက္ပိတ္ေနၿပီဆုိၿပီး လက္ရွိႏိုင္ငံေရး အေျခအေနအေပၚမွာ စိတ္ပ်က္မႈေတြျဖစ္ေပၚေနပါတယ္။ အဲဒီအေပၚမွာ ဆရာႀကီးရဲ႕ အျမင္ဘယ္လုိရွိပါသလဲ။
ေျဖ- ဒါကဒီလိုရွိတယ္ဗ်။ စိတ္ပ်က္တဲ့လူေတြကို က်ေနာ္ အျပစ္မတင္ခ်င္ပါဘူး။ စိတ္လည္းပ်က္ေလာက္တယ္ဗ်။ စိတ္ပ်က္ေလာက္တဲ့အေၾကာင္းကဘာလဲဆိုရင္ စစ္အစိုးရဟာ တံခါးေတြပိတ္ေနၿပီဗ်၊ လမ္းေတြပိတ္ပစ္ေနၿပီ၊ ဒီဖြဲ႕စည္းပံုဆိုတာလည္း ဒီကေနထြက္လာမယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲတုိ႔၊ ပါတီေတြရပ္တည္ခြင့္တို႔ဆိုတာေတြဟာ အဲဒီမွာ တံခါးပိတ္ေနၿပီဗ်။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔က ခင္ဗ်ားတို႔ပိတ္ခ်င္တာပိတ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ခ်ခ်င္တာခ်။ က်ေနာ္တို႔ လက္မခံဘူး။ ဖဲြ႕စည္းပံုကို က်ေနာ္တုိ႔ကလက္မခံတဲ့အတြက္ ဒီကေနေပါက္ဖြားလာမယ့္ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား ရပ္ တည္ခြင့္တို႔၊ ေရြးေကာက္ပြဲကိစၥတို႔ ဘာတို႔ ဒါေတြပါ က်ေနာ္တို႔လက္ခံလုိ႔မရဘူး။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တုိ႔က တခုရွိတယ္ လက္မခံဘူးဆိုၿပီး မ်က္စိမိွတ္ၿပီး ၿငိမ္ေနတာမဟုတ္ဘူး။ ေဆြးေႏြးၾကဦးစို႔။ ဘယ္လိုမ်ား လုပ္လုိ႔ ရမလဲ။ ခင္ဗ်ားတို႔အတိုင္းဆိုရင္ လမ္းကပိတ္ေနတယ္။ ဒီလိုပိတ္သြားရင္ ႏိုင္ငံေရးက တလမ္းသြားပဲျဖစ္ ေတာ့မယ္။ တဖက္ပိတ္ပဲျဖစ္ေတာ့မယ္။ လမ္းထဲ၀င္တဲ့လူပဲရွိတယ္။ က်န္တဲ့လူေတြအကုန္လံုးဟာ လမ္းေပၚ မွာ ေလလြင့္ေနရမယ့္သေဘာမ်ဳိးျဖစ္ေနတယ္။ ဒါမ်ဳိး က်ေနာ္လက္မခံဘူး။ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးေရးနဲ႔ပတ္သက္လို႔ တခ်ဳိ႕ပုဂၢိဳလ္မ်ားက ၿပီးသြားၿပီ လမ္းပိတ္သြားၿပီဆိုၿပီး ေျပာတယ္။
က်ေနာ္က အဲ့လုိမထင္ဘူးဗ်။ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးေရးက လုပ္ရမွာပဲ။ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးစရာေတြ အမ်ားႀကီးရွိေသးတယ္လုိ႔ က်ေနာ္ယူဆတယ္။ တမ်ဳိးတည္းပဲ တဖက္တည္းပဲၾကည့္ရင္၊ အစိုးရလုပ္တဲ့ဟာ ေလာက္ပဲၾကည့္ရင္ေတာ့ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးေရးမလိုေတာ့ဘူးေပါ့။ က်ေနာ္တို႔ဘက္ကၾကည့္ရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔မွာ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးစရာေတြ အမ်ားႀကီးရွိေသးတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္က ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးေရးကို ပစ္ပယ္တာကို က်ေနာ္လက္မခံဘူး။
ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးလုိ႔ေကာ ဘာထူးမွာလဲ။ အကုန္လံုးလမ္းေတြပိတ္ေနၿပီဆိုၿပီး ဒါအစိုးရမ်က္စိ နဲ႕ၾကည့္ေနတာကိုးဗ်။ ဒီလမ္းႀကီးကို ခင္ဗ်ားတု႔ိမပိတ္နဲ႔ဦး စက္ႀကီးေတာ့ႏိႈးေနၿပီဗ်ာ လမ္းပိတ္တဲ့ Road Block ေတြခ်ေနၿပီဗ်ာ။ တုန္းေတြဘာေတြခ်ေနၿပီ။ အဲဒါကို က်ေနာ္တို႔က ခင္ဗ်ားမခ်နဲ႔ဦး၊ ဒီလမ္းကို ဒီလိုမလုပ္နဲ႔ဦး၊ ဒီလမ္းကေနသြားစရာေတြ ရွိတယ္လို႔ က်ေနာ္တို႔ေျပာႏိုင္ရင္ ဒါၿပီးတာပဲ။ အဲဒါေတြခ်ေနတဲ့ဟာကို ေရွ႕ဆက္ခရီးသြားမယ့္ဟာကို မေျပာပါနဲ႔ေတာ့ဗ်ာ ဆိုတဲ့ဟာမ်ဳိး။ လမ္းေတြပိတ္ေနတာနဲ႔တင္ ေရွ႕ခရီးကို က်ေနာ္တို႔ကဆက္ၿပီးေတာ့ ဘယ္လိုခရီးသြားမယ္ဆိုတာ မေျပာေတာ့ဘူးဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ကမွားတာေပါ့ဗ်။ က်ေနာ္တို႔ခရီးသြားမယ့္ဟာကို က်ေနာ္တို႔ေျပာမွာပဲ။ သြားစရာခရီးရွိေသးတယ္။ သြားမယ့္ခရီးအတြက္ကို က်ေနာ္တို႔မွာလုပ္စရာကိုင္စရာေတြ အလုပ္ေတြအမ်ားႀကီးရွိေသးတယ္။ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္းေတြ က်ေနာ္တို႔မွာ အမ်ားႀကီးရွိိေသးတယ္။ ဒါေတြအတြက္ Road Block ေတြမခ်ပါနဲ႔။ ဒါနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ေဆြးေႏြး ရမွာေပါ့။ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးေရးက လုပ္ကိုလုပ္ရဦးမယ္လို႔ က်ေနာ္ယူဆပါတယ္။
ေမး- လက္ရွိျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနအားလံုးကုိ ၿခံဳငုံသိရွိႏိုင္ေအာင္ ဆရာဦး၀င္းတင္အေနနဲ႔ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ယူ ေလ့လာၿပီး ေရွ႕ဆက္ေဆာင္ရြက္သြားမွာပါလဲ။
ေျဖ- အဲဒါေတာ့ ႏုိင္ငံေရးကလည္း အလြန္က်ယ္ျပန္႔တဲ့အေျခအေန၊ ႏိုင္ငံေရးက အလြန္႐ႈပ္ေထြး ေနတဲ့အေျခအေန၊ ေနာက္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ကိုယ္တုိင္ကလည္း လူေတြနဲ႔ ေတြ႕ရဆံုရတာမလြယ္ဘူး။ က်ေနာ္ကေတာ့ စကားေျပာဖုိ႔ဆိုဖို႔ အၿမဲတမ္းႀကိဳးစားေနတာပဲ။ က်ေနာ္ကေတာ့ အဓိကလုပ္မယ့္အလုပ္က စုစည္းဖို႔ပဲ လုပ္မယ့္အခါကေတာ့ က်ေနာ္နားေထာင္မယ္၊ က်ေနာ္မွားတာေတြျပင္မယ္ က်န္တဲ့လူေတြလုပ္ေနတာ က်ေနာ္နားေထာင္မယ္၊ လူေတြကိုတတ္ႏိုင္သမွ် မသင့္တင့္တဲ့လူ အလွမ္းကြာေနတဲ့လူ အဲဒါေတြ စုစည္းမယ္လုိ႔ က်ေနာ္မွန္းထားတယ္။ အဲဒါေတြအတြက္ပဲ က်ေနာ္လုပ္သြားမယ္၊ အဲေတာ့ ဘယ္ေလာက္ၾကာမယ္ မၾကာမယ္ဆိုတာေတာ့ အတိအက်ေတာ့ေျပာလုိ႔မရဘူး။ ဘာလုိ႔လဲဆိုေတာ့ က်ယ္ျပန္႔တဲ့ကိစၥျဖစ္ေနလို႔ အလြန္က်ပ္တည္းက်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ အေျခအေနျဖစ္ပါတယ္။
ေမး- သတင္းစာဆရာႀကီးတေယာက္အေနနဲ႔ စာနယ္ဇင္းေလာကကိုေရာ ျပန္၀င္ဖုိ႔အစီစဥ္ရွိပါေသးလား။ သတင္းစာတုိ႔၊ ဂ်ာနယ္တို႔ စသည္ျဖင့္ ထုတ္ဖုိ႔ အလားအလာေပါ့ ဘယ္လိုရွိပါသလဲ။
ေျဖ- အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ က်ေနာ့္လူပုဂၢိဳလ္အရေျပာရရင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္နည္းသြားၿပီဗ်။ ဘာလု႔ိလဲဆိုေတာ့ ဒီလိုအလုပ္မ်ဳိးက လူငယ္မ်ားလုပ္တဲ့အလုပ္ဗ်။ စိတ္ဓာတ္တက္ႂကြၿပီးေတာ့ လႈပ္ရွားေနတဲ့ဟာ။ အပင္ပန္းခံႏိုင္မွဗ်။ ဥပမာ က်ေနာ္တို႔ငယ္ငယ္က သတင္းစာလုပ္ခဲ့ဖူးတာ တေန႔ကို (၁၅) နာရီအထက္ လုပ္ၾကတာ။ ဆိုေတာ့ အခုဒါေတြမလုပ္ႏို္င္ေတာ့ဘူး။ ဒါကတခု၊ ေနာက္ က်ေနာ္တို႔ေတြက ေခတ္ေတြဘာ ေတြအမ်ားႀကီးကြာေနၿပီးေတာ့ ႏွစ္ေပါင္း (၂၀) ေလာက္ေ၀းေနၿပီဆိုေတာ့ က်ေနာ္လည္း အေတာ္နပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။ ေတြးတာေခၚတာ၊ သိတာျမင္တာ အခ်က္အလက္ေတြဘာေတြ အမ်ားႀကီးနသြားၿပီဗ်။
ဒီလုိအခ်က္ေတြတင္ မကဘူး၊ စာနယ္ဇင္းေလာကမွာ လုပ္တယ္ဆိုတာကလည္း ဗမာျပည္ႀကီးဟာ ရွင္းရွင္းေျပာရ ရင္ တနည္းအားျဖင့္ ေထာင္က်တုန္းပဲဗ်။ တျပည္လံုးက ေထာင္က်ေနတုန္းပဲ။ ခင္ဗ်ားတုိ႔နဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ တယ္လီဖုန္းနဲ႔ တက္ကေနာ္ေလာ္ဂ်ီအရသာ ဆက္သြယ္ႏိုင္တာကို သာမန္အားျဖင့္ဆို ခင္ဗ်ား က်ေနာ့္လာေတြ႕လို႔မရဘူး။ က်ေနာ္လည္း ခင္ဗ်ားဆီ လာေတြ႕လုိ႔မရဘူး။ ခင္ဗ်ားနဲ႔ က်ေနာ္နဲ႔ နယ္စပ္မွာဆံုရေအာင္ ဒါမွမဟုတ္ ၿမိဳ႕ထဲကတေနရာမွာ ဆံုေတြ႕ရေအာင္ လုပ္လုိ႔မရဘူး။ ဗမာျပည္ႀကီးက ေထာင္က်ေနတုန္းပဲရွိပါေသးတယ္။ ဗမာျပည္ႀကီးက မ်က္စိပိတ္နားပိတ္ အကုန္းလံုးပိတ္ထားတုန္းပဲ ရွိပါေသးတယ္။ အဲေတာ့ က်ေနာ္ သတင္းစာေလာကထဲ၀င္လုပ္မယ္ဆိုရင္ စာေပစိစစ္ေရးတို႔ဘာတုိ႔က တျခားမေျပာနဲ႔ဗ်ာ က်ေနာ္အလုပ္ လုပ္ဖို႔လည္းမလြယ္ဘူး စာေရးဖုိ႔လည္းမလြယ္ဘူး။
က်ေနာ့္နာမည္ကို လူတေယာက္ကေနၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္နာမည္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီးသံုးခြင့္မရွိဘူး။ ဆရာဦး၀င္းတင္ အေၾကာင္းဆို ဆရာဦး၀င္းတင္ရဲ႕နာမည္ႀကီး တလံုးသံုးခြင့္မရွိဘူး အကုန္ဖ်က္ပစ္တာဗ်။ အဲဒါေၾကာင့္ ဒီဟာနဲ႔ပတ္သက္လို႔ေတာ့ လူငယ္ေတြလုပ္ၾကပါ။ က်ေနာ္တုိ႔ေတြ အႀကံေပးခ်င္တယ္။ က်ေနာ္တို႔ေတြ ၀ိုင္း၀န္းကူညီခ်င္တယ္။ လူငယ္ေတြလုပ္တာကို အားေပးခ်င္တယ္။ လူငယ္ေတြလုပ္တာကို က်ေနာ္တုိ႔ ဖတ္ခ်င္တယ္။ ဒါပဲက်ေနာ္တို႔ကေမွ်ာ္လင့္ႏိုင္မယ္။ က်ေနာ္ထင္တယ္ ဒါေတာ့ လုပ္ဖုိ႔ကေတာ့ မေျပာႏိုင္ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ လုပ္ဖို႔တာ၀န္က်လာလို႔ လုပ္ရမယ္ဆိုတဲ့ဟာမ်ဳိးဆိုရင္ေတာ့ လုပ္ရမွာပဲေပါ့ဗ်ာ။ လုပ္စရာလိုတယ္ဆိုရင္၊ လုပ္ခြင့္ရွိတယ္ဆိုရင္ေတာ့ လုပ္မွာပဲ သုိ႔ေသာ္ အေျခအေနအရေတာ့ လူငယ္ေတြကိုပဲ အားကိုးပါတယ္။
ေမး- ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ ဆရာႀကီးရဲ႕ ေထာင္အတြင္း အႏွစ္ (၂၀) အေတြ႕အႀကံဳကို တခြန္းတည္း ေျပာပါဆိုရင္ ဆရာ ဘယ္လိုေျပာမလဲခင္ဗ်။
ေျဖ- တခြန္းတည္းေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ္ ငရဲကလြတ္လာတယ္လို႔ပဲ ေျပာခ်င္တယ္။ အတိုင္းအတာ တခုအထိ ငရဲပဲ။ က်ေနာ္ ငရဲဘာလုိ႔ ေျပာလဲဆိုရင္ က်ေနာ့္ကို ေနာက္ထပ္သက္ေသခံမယ့္လူေတြ၊ ေနာက္ထပ္ မင္းကိုႏိုင္တို႔ ထပ္ထြက္လာ၊ ဇာဂနာတုိ႔ ထြက္လာ၊ ေနာက္ထပ္က်န္တဲ့လူေတြ ထြက္လာရင္ ထပ္ေမးၾကည့္ပါ ဒီလူေတြလည္း ဒီအတိုင္းေျပာမွာပဲ။ မစၥတာပီညဲ႐ိုးတုိ႔ဘာတုိ႔ အပါအ၀င္ ၀ိုင္း၀န္းႀကိဳးပမ္းတဲ့အတြက္ ထမင္းေလး ေတာ့ ၀ေအာင္စားရတယ္တုိ႔၊ ဘာတုိ႔ရွိေသာ္ျငားလည္း သူတုိ႔က ပိတ္ထားေလွာင္ထား၊ မ်က္စိပိတ္ထားနား ပိတ္ထား၊ အဆက္သြယ္မလုပ္ရဘာမလုပ္ရ က်ေနာ္ဆိုရင္ႏွစ္ေပါင္း (၂၀) က ပိတ္ထား႐ံုတင္မကဘူး ဘယ္သူနဲ႔ မွေတြ႕ရတာမဟုတ္ဘူး သီးျခား ေနရာမွာျဖစ္ေနတယ္။
က်ေနာ္ ဆိုရင္ က်ေနာ့္အထဲမွာဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔နဲ႔ မဆိုင္တဲ့က်ေနာ္တို႔နဲ႔ ဘာမွႏိုင္ငံေရးအားျဖင့္ ဘာမွ အဆက္အစပ္မရွိဘူးဆိုတဲ့ လူေတြနဲ႔ေရာထားတာ။ ဒီလူေတြနဲ႔ ရန္မျဖစ္ေအာင္။ စိတ္ထဲမွာ တေယာက္နဲ႔တ ေယာက္ မနာၾကည္းေအာင္ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ အေျခအတင္မျဖစ္ေအာင္ မနည္းလုပ္ယူရတာ။ အဲဒါေၾကာင့္ တခြန္းတည္းေျပာရရင္ ဒါငရဲပဲဗ်။ |
